In twee weken tijd heeft het hele huis vanbinnen een jasje van het nog nauwelijks bekende isolatie-materiaal Multipor gekregen. Opeens is het een huis, met gladde muren: zonder tocht en opvallend stil! Hier zie je het hele proces in beeld.
Eerst iets over de blokken. Ze zijn heel licht, ontzettend breekbaar en net zo makkelijk op maat te zagen als piepschuim. De meeste vakmensen zien ze aan voor gipsblokken, waar je wanden van kunt bouwen. Maar dit materiaal is veel brosser. En zoals je ziet, nemen ze behoorlijk wat ruimte in beslag! Het is vreemd materiaal om mee te werken, bijna niemand kent het dan ook, maar de stukadoor die we nu gevonden hebben gelukkig wel.
Multipor wordt in België en Duitsland al wel toegepast, maar heel weinig in Nederland, zeker niet in 14 centimeter dik. Het is bijzonder materiaal: volledig brandwerend/onbrandbaar (fijn met een grotendeels houten skelet), en met 80-150 jaar levensverwachting (de hoogste categorie voor een bouwmateriaal). Ook fijn: het heeft geen enkele afgifte of invloed op het milieu (wat EPS piepschuim bijvoorbeeld wel heeft). Het heeft dan ook alle mogelijke keurmerken die je kunt bedenken.
De blokken worden met speciale bijgeleverde ‘Multipor basismortel’ aan de muur gelijmd. Grappig is dat je naderhand met dezelfde mortel kunt afstuken. Het lijmen is precies de reden dat de muur eerst uitgevlakt moest worden. Want we zijn het zelf bijna vergeten, maar de gladde muur hiernaast is al netjes uitgevlakt met UP 210 W door de stukadoor. Maar hij zag er kortgeleden nog zo uit. Uitvlakken hoeft overigens alleen waar de muur echt flink ongelijk is, want hoogteverschillen van minder dan een centimeter kun je gewoon met de lijm opvangen.
Een deels ongelijke muur resulteert dan in een mooi lappendeken:
De eerste laag
De eerste laag blokken is het meest belangrijk. Als die bodemlaag eenmaal waterpas is, is het daarna eigenlijk gewoon stapelen. Wij hebben de eerste laag een half blok onder de vloer van de woonkamer laten doorsteken, zodat de isolatie ver genoeg doorloopt en de vloer geen koudebrug kan vormen. Daarvoor haalden we rondom de vloerplanken langs de gevel weg. Meteen een lesje ‘op maat zagen’, om alle balkkoppen heen.
Zoals je ziet: passen, op maat zagen, dan vastlijmen tot een mooie rechte laag. Rondom de balkkoppen komt later een randje PUR-schuim, om uitzetten/krimpen of beweging op te vangen.
Als de eerste laag ligt gaat snel. Steeds een blok natmaken (zodat de lijmmortel niet te snel indroogt of ‘verbrandt’), lijmmortel aanbrengen op de muur met een tandspaan, en het blok voorzichtig tegen de muur drukken. En dan aanduwen met een ‘vriendschappelijk klopje’ met vlakke handen, anders breekt het blok. Zo makkelijk gaat dat!
Verspringen
We werken in ‘halfsteensverband’, ofwel: iedere laag verspringt een half blok ten opzichte van de laag eronder. In de hoeken plaatsen we de blokken als het ware om en om, zodat er ook een sterk verband ontstaat de hoek om. Hieronder zie je dat mooi: er is steeds een plek open waar straks de blokken van de andere kant inkomen.
Doorlopend naar boven
Bovenaan hebben we ook weer een plafondlat weggehaald, zodat de isolatie als één wand door kan lopen naar de verdieping erboven. Ook weer tegen de koudebrug, maar het werkt ook erg mooi en makkelijk. Zoals je ziet kunnen we boven gewoon doorstapelen, drie rijen hoog tot aan de borstwering (waar het schuine dak begint).
Hoe lang duurde dat?
In totaal zijn we zes dagen bezig geweest met het lijmen van de blokken. Steeds werkte de stukadoor met een van ons twee als ‘handlanger’. Per muur was het ongeveer een dag werk, maar zoals vaak het geval is gaat ook nog veel tijd zitten in de kleine stukjes en hoekjes. En vergeet ook niet de de schuine ‘verloopstukken’ voor de overgang naar de binnenwanden. En alle randjes afdichten met PUR-schuim, etc. etc! De volgende stap is ‘ingazen’: een gaaslaag over de muur plakken en die afstuken met dezelfde basismortel. Daarover kan nog een normale, fijne stuklaag, maar we vonden het zo al heel mooi. Het is een beetje te grof voor beneden (dus daar stuken we nog af) maar voor boven laten we het zo!
En toen… was het opeens een huis, met witte, (bijna) strakke muren en brede, kloosterachtige vensterbanken. Zonder tocht, zonder gaten en opvallend: helemaal stil!