Maandag 07.00 uur. De minigraver staat in de voortuin en graaft een slotgracht van 1.60 meter diep tegen de gevel aan. De dag bestaat uit opletten of de kpn-kabel, waterleiding, ziggokabel, stroomkabel, aardepunt van de elektra, of de gasleiding niet geraakt worden. En met lede ogen toezien hoe de voortuin in een maanlandschap verandert.
Weg balkjes!
Balkjes aan de muur achter trap
Tussendoor halen we met de nieuwe turbo-accuboormachine een draagwerk van balkjes en een halve keuken aan hardnekkige tegeltjes van de muur.
M
aandag 19.00 uur. Twee bevriende klussers komen met een laser bepalen hoeveel het huis verzakt is in alle richtingen. Conclusie: bijna alles is recht! Alleen de laatste paar meter tot aan de kopgevel is 5 cm gezakt. Die moeten we dus terug ophogen.
Dinsdag 08.30 uur. De timmerman komt de trap omdraaien. Wat? Ja, gewoon even de trap omdraaien. Omdat hij nu eigenlijk op een heel onhandige plek boven komt. De afgelopen dagen hebben we alle wandjes en betimmering rondom die trap weggesloopt, dus hij kan gelijk aan de slag. Tussendoor ga ik naar mijn werk, mijn broer assisteert met balken vasthouden en schroeven aangeven. Het is een vreemd gezicht als ik aan het eind van de dag terugkom en de trap werkelijk andersom is. Zie hier het hele proces.
Woensdag De slotgracht voor de gevel moet nog zo’n 50 centimeter dieper gegraven worden, om op keldervloerniveau een drainagepijp te leggen. We doen dat alles om de muur van de kelder waterdicht en droog te krijgen.
Lees hier hoe we dat precies aanpakken. Gewapend met een pikhouweel, zeillaarzen, spades en een hoop moed gaan we de loopgraven in. De hele dag werken we met z’n tweeën in de bagger.
Donderdag 09.00 uur. Dag 2 in de loopgraven. We scheppen oneindig veel stenen en drek op de rand tot ruim boven ons hoofd. Gek genoeg worden we er niet moedeloos, maar filosofisch van. Qua gesprekken dan. Aan het einde van middag zijn we ontzettend goor maar is de sleuf 2.20 meter diep onder de voordeurdrempel. Mijn moeder is ook met een ladder afgedaald en dicht een scheur onder de voordeur met metselspecie.
Vrijdag 07.30 uur. Telefoon van Stedin. ‘We zijn over tien minuten bij u voor beoordelen van de elektra-aansluiting’. Kwartiertje eerder dan gedacht. Ze bekijken de meterkast en de leiding en komen tot de conclusie dat het geheel gevaarlijk oud is en vervangen moet worden voor we weer stroom krijgen. Onze nieuw aangelegde meterkast is wel goed. Na een bakje koffie tegen de spierpijn van gisteren gaan we aan de slag.
Vandaag moet de gevel waterdicht worden. Daarvoor gaan we noppenplastic en afdichtfolie tegen de keldergevel aanbrengen, in de sleuf. We zijn met z’n drieën, mijn broer en moeder helpen. Het is een enorm gedoe om tien meter stugge plaat in een 50 centimeter brede loopgraaf te krijgen om alle leidingen heen. Maar het lukt. We zijn verbaasd en tevreden. Daarna verdwijnt ook de drainagepijp – ingepakt met 36 zakken zand in waterdoorlatend doek – de diepte in.
Zaterdag 07.00 uur De medium grote graafmachine staat op de stoep. Waarom beginnen loonwerkers zo vroeg? Hij verandert de combinatie van maanlandschap en loopgraven langzaam weer in een soort van voortuin. En graaft een nieuwe sleuf lang de kopgevel.
Ik haal mijn rioleringsdiploma door een rioleringspijp aan te leggen van de drainagebuis aan de voorgevel, de hoek om, en aan te sluiten op de riolering die langs de achtergevel ligt. De rest van de middag besteden we aan het wegwerken van restantjes grond, stenen en puin die de graver achterliet.
Daarna drinken we ‘puttenbier’, omdat de grond weer dicht zit. En omdat we trots zijn op de hoeveelheid werk die deze week verzet is. 